Sanne - Eigenaresse
6 jaar en kaal
In 2000 begon het. Ik was 6 jaar jong en mijn haar begon met hele bosjes uit te vallen. Na twee weken besloten mijn ouders en ik om het beetje haar dat ik nog had er maar af te scheren. Het zag er immers niet meer uit.
Daar zat ik dan, niet wetende wat er precies met mij aan de hand was. Wat ik op die leeftijd wel wist, was dat ik er anders uit zag dan mijn klasgenootjes. Zij hadden namelijk wél gewoon haar. Na heel wat onderzoek en bezoekjes aan het ziekenhuis en een dermatoloog kreeg ik de diagnose Alopecia Areata.
Het klinkt misschien gek, maar na een periode van onzekerheid is het ergens toch fijn om er een naam aan te kunnen hangen. Dat vond ik tenminste. Ik wist waar ik aan toe was.
"...anders dan mijn klasgenootjes"
Op school had ik gelukkig veel vriendjes en vriendinnetjes en ik vertelde al snel in de klas wat er aan de hand was. In mijn herinnering werd er onderling niet zoveel over gesproken. Ik denk dat kinderen van die leeftijd uiterlijk helemaal niet zo belangrijk vinden. Ik droeg een sjaaltje om mijn kale hoofd te verbergen en probeerde daar hippe creaties mee te maken zodat het er toch vrolijk uit zag.
Naarmate de jaren vorderden en ik me steeds bewuster werd van mijn uiterlijk en mijn omgeving, besloot ik een pruik te gaan dragen. Ik was een jaar of 8 toen ik mijn eerste pruik van mijn ouders kreeg. De reden dat ik een pruik wilde dragen was omdat ik begon te merken dat ik ‘anders was dan anderen’ en me dat toch meer deed dan ik destijds wilde toegeven.
Mijn eerste pruik
Mijn eerste pruik vergeet ik nooit meer. Ik heb hem gelukkig bewaard en soms schrik ik er nog steeds van als ik hem weer vast heb. Ken je die LEGO poppetjes waarvan je het kapsel op het hoofdje kunt drukken? Nou ik kan je vertellen: mijn pruik was net zo stijf als het kapsel van zo’n poppetje. Het was een enorme bos met stijf haar waar mijn gezicht helemaal in verdween. Als ik soms foto’s terugzie van vroeger, dan heb ik medelijden met het meisje op de foto. Maar mijn gevoel was compleet het tegenovergestelde! De eerste keer dat ik een pruik op mijn hoofd kreeg, kon ik mijn geluk niet op. ‘Ik had weer haar’ en na een hele lange tijd van mezelf anders voelen voelde ik me weer een gewoon meisje. Ik kon weer speldjes in mijn haar dragen, een staartje in, en het haar bewoog als de wind blies. Wat was ik trots.
Wat ik op die leeftijd niet doorhad was dat iedereen juist zag dat ik een pruik droeg door de abnormale hoeveelheid aan haar op mijn kleine kinderhoofdje. Ik ondervond wel dat mijn grootste hobby paardrijden niet zo gemakkelijk meer ging. Ik durfde geen cap op mijn hoofd te dragen omdat ik bang was dat mijn pruik daarin vast bleef hangen. De oplossing: ik deed mijn cap thuis op, ging naar de manege en deed thuis de cap weer af. Ik werd enorm creatief in het bedenken van oplossingen en het verbloemen van mijn haarziekte. Ik wilde iedereen laten denken dat mijn pruik écht mijn haar was. Mijn missie: het mocht niet opvallen.
Alles geprobeerd
De middelbare schooltijd was voor mij de moeilijkste periode. Ik worstelde erg met mijn ziekte en was altijd bang om gepest te worden. Ik was erg onzeker en was altijd bezig met het camoufleren van mijn wenkbrauwen en wimpers die ik niet had. Als ik terugkijk naar deze periode ben ik blij dat ik het achteraf niet als traumatisch heb ervaren. Het heeft mij juist sterker gemaakt tot de persoon en vrouw die ik nu geworden ben.
In de jaren Na mijn middelbareschoolperiode ben ik bij verschillende haarwerkspecialisten in Nederland geweest. Ik heb diverse pruiken getest om erachter te komen welke ik het mooiste en vooral het fijnste vond. Ook het visuele stuk was voor mij heel belangrijk. Ik wilde de allermooiste pruik met het beste haar, waar ik heel lang mee kon doen.
Prijzen blijven stijgen
Door de jaren heen stegen de prijzen voor pruiken enorm. In 2020/2021 kwam ik tot de conclusie dat zoveel geld betalen voor een pruik financieel niet meer haalbaar was. Daar zit je dan. En nu? Elke spaarcent ging direct naar het potje om de volgende pruik te kunnen betalen.
Waarom kan het toch zo zijn dat er zo weinig vanuit de zorgverzekeraar vergoed wordt voor een pruik, terwijl ik een ziekte heb waar ik helemaal niks aan kan doen? Dit heb ik mezelf ontelbare keren afgevraagd met verdriet als gevolg.
Zelf regelen
Toen ik in 2021 mijn vriend leerde kennen en hem mijn verhaal vertelde, schrok hij enorm. Niet van het feit dat ik Alopecia heb, maar wel van het enorme bedrag dat ik betaalde voor een pruik. Hij voelde mijn onmacht en besloot hier iets mee te willen doen. Mijn vriend is erg ondernemend en heeft een sales achtergrond. Na maanden research en contacten leggen, slaagde hij erin om een pruik voor mij te laten maken.
Na drie maanden in spanning te hebben gezeten, was het dan eindelijk zover. Ik ging mijn nieuwe pruik testen die we helemaal zelf hebben laten maken.
Nu raad je natuurlijk wel hoe dat is bevallen bij het zien en lezen van onze website. De naam van ons nieuwe bedrijf verklapt het al: Eerlijk-haar. Dat leek ons de perfecte naam die onze hele zoektocht naar een mooie en kwalitatief goede pruik omvat.
